บทที่ 1010 การหลบหนีของไมเคน

เฟรเดอริกถือถุงเข้ามา “ซาแมนธา ในครัวกำลังทำมื้อเย็นอยู่ ลุงเลยเอาอาหารมาให้หน่อย” เขาหยิบชามสองใบออกมาวางไว้บนขั้นบันไดหิน

ดวงตาของอัลเฟรดจับจ้องไปที่อาหาร เขากลืนน้ำลายเสียงดังเอื๊อก

“อัลเฟรด กินเลยสิ” ซาแมนธากระตุ้น

“ขอบคุณครับ” อัลเฟรดยิ้มอย่างซาบซึ้งแล้วเริ่มกินอย่างตะกรุมตะกรามราวกับไม่ได้เ...